NE TADI NE TUZU KALIR

Bir evde birine biri küserse
Selam vermez selamını keserse
Deli poyraz gibi durmaz eserse
O evin ne tadı ne tuzu kalır

Gök gürlüyor sanki fırtına dinme
Süt gibi kabarmış bir daha inmez
Yediğin içtiğin içine sinmez
O evin ne tadı ne tuzu kalır

Herkes fosurduyor çıkmaz ki sesi
Cenazemi vardır bu neyin nesi
Ses kesilmiş fırtınanın öncesi
O evin ne tadı ne tuzu kalır

Üstüne düşeni kimse bilmezse
Gittiği yerlerden geri gelmezse
Aile içinde yüzler gülmezse
O evin ne tadı ne tuzu kalır

Ahmet üzüntüden yaşlar dökerse
Konuşurken gözlerini çekerse
Gücü yeten yettiğine çökerse
O evin ne tadı ne tuzu kalır