Bin dokuz yüz doksan beşte yitirdim
Emmimi toprağa vermen geliyom
Ağlaya sızlaya kendim bitirdim
Emmimi toprağa vermen geliyom
Dediler ki emmin hakka yürümüş
Azrail’in gözlerimi körümüş
Bütün sevenlerin yasa bürümüş
Emmimi toprağa vermen geliyom
Biz düştük yollara köye az kaldı
Taksinin kornası çok acı çaldı
Kör olsun Azrail emmimi aldı
Emmimi toprağa vermen geliyom
Bak göründü meşelinin başları
Hiç dinmedi gözümüzün yaşları
Başına yazılmış mezar taşları
Emmimi toprağa vermen geliyom
Kolu komşu kapınıza yığıldı
Gözümüzde yaş kalmadı sağıldı
Başsağlığı veren geri dağıldı
Emmimi toprağa vermen geliyom
Ahmet Erbay sana sanma ki doydu
Emmimin vefatın tüm çevre duydu
Kolu komşu gelip bir tas su koydu
Emmimi toprağa vermen geliyom
İlk Yorumu Siz Yapın