İstanbul’dan kalkıp köye varınca
Kapılar kilitli sen yoktun anam
Evin her yanını sarmış karınca
Kapılar kilitli sen yoktun anam
Oturdum kapıya gözlerim daldı
Bakındım etrafa bir hüzün aldı
Aldığım eşyalar elimde kaldı
Kapılar kilitli sen yoktun anam
Evin her yanını otlar bürümüş
Diktiğin fidanlar almış yürümüş
Odun yaptığınız ağaç çürümüş
Kapılar kilitli sen yoktun anam
Umudum kesildi kanım kuruyor
Odun kestiğini kütük duruyor
Büyüdü torunun seni soruyor
Kapılar kilitli sen yoktun anam
Evin anahtarın komşudan aldık
Ahmet Erbay herkes içeri daldık
Sizi bulamadık öylece kaldık
Kapılar kilitli sen yoktun anam