KİMSEM YOK BENİM

Hastane köşesi mekanım oldu
Yalnız başımayım kimsem yok benim
Doktor bey sordukça gözlerim doldu
Yalnız başımayım kimsem yok benim

Anam yok babam yok yanımda kala
Bacım yok gardaş yok ilacım ala
Eşim yok dostum yok bir şeyler sala
Yalnız başımayım kimsem yok benim

Ziyaret saati kapım çalmıyor
Refakatçi olup kimse kalmıyor
Hiç kimse kantinden bir çay almıyor
Yalnız başımayım kimsem yok benim

Gelen giden kapılardan bakıyor
Üzüntüden gözyaşlarım akıyor
Kimse bilmez derdim beni yakıyor
Yalnız başımayım kimsem yok benim

Kontrol saatinde doktor geliyor
Hemşire iğneyle etim deliyor
Ahmet Erbay koyun olmuş meliyor
Yalnız başımayım kimsem yok benim