Çok küçük yaşımda ben seni seçtim
Ah İstanbul seni hiç sevemedim
Ben senin uğruna köyümden geçtim
Ah İstanbul seni hiç sevemedim
Anlatsam derdimi sığmaz ki dile
Söylesem bitmez ki çektiğim çile
Kadirim kıymetim bilmedin bile
Ah İstanbul seni hiç sevemedim
Genç yaşta başıma düşürdün aklar
Her yanın çöplüktür seni kim paklar
O kadar büyük ki birçok şey saklar
Ah İstanbul seni hiç sevemedim
Her şey vardır aradığın bulursun
Oksijen yerine egzoz solursun
Arada sırada mutlu olursun
Ah İstanbul seni hiç sevemedim
Bu Ahmet Erbay’ı sanmayın düşman
Sana göçüp gelen oluyor pişman
Ne yeyip içiyor tüm herkes şişman
Ah İstanbul seni hiç sevemedim