Atatürk’e dil uzatan
Benim kardeşim olamaz
Göz yumup toprağın satan
Benim kardeşim olamaz
Devrimlerin unutanlar
Ardından atıp tutanlar
Verdiği sözü yutanlar
Benim kardeşim olamaz
Dinleyin beyler bayalar
Onun peşinden cayanlar
Atamızı yok sayanlar
Benim kardeşim olamaz
Atamın ardından atan
Doğruluğa hile katan
Bilerek çamura yatan
Benim kardeşim olamaz
Ahmet Erbay bitir sözün
Kapatma nafile özün
Yanlışlara yuman gözün
Benim kardeşim olamaz
Dışlıyorsun beni neden
Biz kardeşiz aynı beden
Bak mutlaka bulur eden
Baskı yapıp ezme beni
Karun gibi çoktur paran
Sağlıklısın yoktur yaran
Zenginlerle iyi aran
Fakir diye üzme beni
Canın ne isterse yersin
Elbiseyi şık giyersin
Allah isteyene versin
Çaput gibi büzme beni
Fakirleri hakir görme
Ayırıp günaha girme
İstiyorsan selam verme
Öyle bakıp süzme beni
Ahmet Erbay da insandır
Taşıdığı aynı candır
Yüreği kocaman handır
Karalayıp çizme beni
Güvenme kimseye dostum var diye
Düşman belli değil dost belli değil
Sarılma ellere sadık yar diye
Düşman belli değil dost belli değil
Olur olmaz ile kurulmaz Pazar
Azrail gelince ilk seni yazar
Sinsidir arkandan kuyunu kazar
Düşman belli değil dost belli değil
Malına mülküne diker gözünü
Seni konuşturmaz keser sözünü
Teline dokunsan asar yüzünü
Düşman belli değil dost belli değil
İnsanı tanımak gayet çok zordur
Bakmışın bir anda ateşle kordur
Bazen çık ılıman bazen de hordur
Düşman belli değil dost belli değil
Ahmet Erbay sakın güvenme ele
Aç gözlü çıkarcı biriyse hele
Kötü insanları ayıkla ele
Düşman belli değil dost belli değil
Yaz gelince ormanları yaktılar
Yetkililer uzaklardan baktılar
Parselleyip kazıkları çaktılar
Yazık oldu güzel ülkem ne halde
Her yere kurdular maden ocağı
Talan eylediler çevre bucağı
Fakir fukarayı bekler kucağı
Yazık oldu güzel ülkem ne halde
Yap işlet devretle yapmışlar yolu
Koymadı sattılar hep sağı solu
Her yere ulaşır zenginin kolu
Yazık oldu güzel ülkem ne halde
Kimseye vermiyor koltuğu kapmış
Boşaltmış kasayı paraya tapmış
Çıkıp öğünüyor köprüler yapmış
Yazık oldu güzel ülkem ne halde
Ahmet Erbay çok söyleme sözünü
Görme olanları kapat gözünü
Çürüttüler bu vatanın özünü
Yazık oldu güzel ülkem ne halde
Günü geldiğinde tanrım soracak
Ben hakkımı helal etsem ne fayda
Hakkı olan etrafını saracak
Ben hakkımı helal etsem ne fayda
Hesabı sorulur haram yediysen
Birisi hakkında yalan dediysen
Var olan bir şeyi esirgediysen
Ben hakkımı helal etsem ne fayda
Çok sevap alırdın doyursan acı
Beddua ederse gardaşla bacı
Olurdun herkesin başının tacı
Ben hakkımı helal etsem ne fayda
İzinsiz birinin malın aldıysan
Harama el atıp eğer çaldıysan
Müsaadesiz bir sofraya daldıysan
Ben hakkımı helal etsem ne fayda
Ahmet Erbay nasihatim sizlere
Dikkat edin yazdığım bu sözlere
Nazar olup gelmeyesin gözlere
Ben hakkımı helal etsem ne fayda
Dostların arayıp sormazsa eğer
Ya fakirsin ya da işi bitmiştir
Herkesin amacı çıkarmış meğer
Ya fakirsin ya da işi bitmiştir
Komşular evine gelip gitmezse
Dara düştüğünde orda bitmezse
Carına yetişip çabuk yetmezse
Ya fakirsin ya da işi bitmiştir
Selam versen selamımı almazsa
Aylar gelse kapınızı çalmazsa
Sohbet edip birkaç saat kalmazsa
Ya fakirsin ya da işi bitmiştir
Gelip gidip hal hatırın sormazsa
Yaralansan yaraların sarmazsa
Komşuluk ederek eve varmazsa
Ya fakirsin ya da işi bitmiştir
Ahmet Erbay kaldın yalnız başına
Göz yaşların katık olur aşına
Ağlaşanda kimse bakmaz yaşına
Ya fakirsin ya da işi bitmiştir
Yıllar boyu açtırmamış gözünü
Sen böyle adamı nereden buldun
Bunca zaman güldürmemiş yüzünü
Sen böyle adamı nereden buldun
Sahtekar birini dürüst mü sandın
Acaba kimlerin sözüne kandın
Çok yazık boşuna ateşe yandın
Sen böyle adamı nereden buldun
Söyle hele kimler girdi kanına
Çokta çirkin yakışmamış yanına
Bile bile kast etmişler canına
Sen böyle adamı nereden buldun
Nasıl yandın bu feleğin fendine
Bir kocana baksan bir de kendine
Koy vermişler akan suyun bendine
Sen böyle adamı nereden buldun
Ahmet Erbay erimişsin bitmişsin
Birde buna düğün edip gitmişsin
Sen kendini bir çöplene itmişsin
Sen böyle adamı nereden buldun
Doğumdan ölüme fakir mi fakir
Her gün ağlayarak öldü dersiniz
Yokluk içindeydi gördüler hakir
Her gün ağlayarak öldü dersiniz
Kendine bakmadı sokakta gezdi
Bütün akrabası hep onu ezdi
Gülmedi garibim canından bezdi
Her gün ağlayarak öldü dersiniz
Yalınız başına aç susuz kaldı
Malını mülküne kardeşi aldı
Evinden kovarak sokağa saldı
Her gün ağlayarak öldü dersiniz
Dolaşır sokakta yoktur metelik
Kirli elbiseler her yanı delik
Tarlasın ayıklar atardı helik
Her gün ağlayarak öldü dersiniz
Ahmet Erbay çokça çekti çileyi
Kötü kader buna yaptı hileyi
Eşi dostu doldurdular fileyi
Her gün ağlayarak öldü dersiniz
Görünce siyahtı ağarmış başın
Gül yüzlüm ben seni tanıyamadım
Ellimi altmış mı kaç oldu yaşın
Gül yüzlüm ben seni tanıyamadım
Kamburun görünür belin bükülmüş
Kalmamış ağzında dişin dökülmüş
Zalimin yanında ömrün sökülmüş
Gül yüzlüm ben seni tanıyamadım
Bir şey yesen dudağına bulaşır
Laf edersen hemen bana ulaşır
Bacakların birbirine dolaşır
Gül yüzlüm ben seni tanıyamadım
Hükmünü yitirmiş görmüyor gözün
Genç gibi ağzından çıkmıyor sözün
Çekilmiş etleri kırışmış yüzün
Gül yüzlüm ben seni tanıyamadım
Ahmet Erbay artık gidemez yola
Her iki adımda verirsin mola
Acaba o beni hatırlar mı ola
Gül yüzlüm ben seni tanıyamadım
Benim anam babam öldü öleli
Garibim öksüzüm yetimim dostlar
Ayrılık bizleri böldü böleli
Garibim öksüzüm yetimim dostlar
Bırakıp gittiler anam ve babam
Hal hatır sormuyor hısım akrabam
İşe yaramadı verdiğim çabam
Garibim öksüzüm yetimim dostlar
Arayıp sormuyor emmi ve dayı
Halam teyzelerim ayırmaz payı
Bana layık görmez bir bardak çayı
Garibim öksüzüm yetimim dostlar
Ah anam olsaydı beni unutmaz
Babanın yerini hiç kimse tutmaz
Yavrular olmadan bir lokma yutmaz
Garibim öksüzüm yetimim dostlar
Ahmet Erbay derde çare arıyor
Yaraların hep kendisi sarıyor
Derdi çoktur yüreklerin yarıyor
Garibim öksüzüm yetimim dostlar