Yoksulluk içinde doğmuştur fakir
Yüzleri gülmemiş benim anamın
Sahip çıkılmamış görmüşler hakir
Yüzleri gülmemiş benim anamın
Yoktur ayakkabı giyinmiş çarık
Yalın ayak gezer topuklar yarık
Örtüsü yırtılmış başında sarık
Yüzleri gülmemiş benim anamın
Lastiği kalmamış yazlığı yama
Üstüne damlardı çıkardı dama
Muşamba sererdi kırılan cama
Yüzleri gülmemiş benim anamın
Toprakla uğraşır nasırlı eli
Ekini yolarken ağrırdı beli
Genç yaşta ağarmış saçının teli
Yüzleri gülmemiş benim anamın
Ahmet Erbay anam çöktükçe çökmüş
Bu zamana kadar çok çile çekmiş
Darda kaldığında gözyaşı dökmüş
Yüzleri gülmemiş benim anamın